Lafı dolandırmadan söyleyeyim, Türkçe Olimpiyatları kötü bir proje. Bir Sudanlı kızcağızın Türkçe şarkı söylemesi, Türkçe öğrenmesinin manâsı nedir ki? Türkiye’de bir üniversite okuma imkanı verdiğimizi varsaysak, bir bursla bunu sağlasak, bunun karşılığında onu yarıştırmak rencide edici, iyilik karşısında bir şeyler beklemek olmaz mı?
Türkçeyi geliştirmek maksadıyla yapıldığını düşünelim. O zaman bunu niye Türkçeyi ikinci dili olanlarla yapıyoruz. Edebiyat, şiir yarışması yapmak en doğru davranış olmaz mı. En azından yeni eserler yazılmış, yazanlar teşvik edilmiş olur. Diyelim ki bu pek popüler bulunmadı; Türkü, Sanat Müziği yarışması yapmakta mümkün. Bu da olmadı mı, mâni, masal, meddah vs vs var.
Bana kalsa Erkin Koray’dan esinlenip Mezopotamya olimpiyatları yapardım; Arapça, Farsça, Kürtçe, Lazca şiir, türkü, mani vs vs üzerinden yapardım. Biraz geniş tutup, Azerice, Gürcüce yi de eklerdim. Anlamayanlar bi zahmet alt yazı okurdu. Hem yeni insanlarla tanışılmış, kaynaşılmış olurdu hem de kimse rencide olmazdı. Birileri kalkıp “Üsküdara gider iken aldı da bir yağmur” okursa o da bir hoşluk olurdu.
Niye burda yazdım? Ortada bu kadar açık duran bir şeyi sahiplenenlerin kırılganlığı, kişilik meselesine dönüşmeden konuşmanın mümkün olmayacağı, bir de bu projeyi sahip olanları kırmadan anlatmanın mümkün olmayacağı için. Tüm bunlarında ayrı bir can sıkıntısı olacağından.
Mumdan Gemiler 