Anı, Hasar tespiti, Hayal meyal, Kısık ateştekiler, Uncategorized, Yas

Dedem

Kardeşim bir film/dizi sitesine üye olmuş. Beraber house of card’ı izliyoruz. Birinci sezonun sanırım yedinci ya da sekizinci bölümünde geçen bir söz beni epeyi düşündürdü. Kurt bir politikacı onuruna eskiden okuduğu okulunda bir kütüphane kurulur. Dizinin kahramanı burada eskiden beraber okuduğu arkadaşlarıyla tekrar karşılaşma fırsatı bulur, hep beraber eski günleri anarlar. Adına açılan kütüphane için kendisinden bir konuşma yapması istenir. Konuşma eski günlere, dostluklara gelince bir müddet kürsüde duraksar, o günlerin kendisi için ne anlama geldiğini düşünür sanırım. Sonunda o günler tanımlayacak en iyi kelimenin harmony/uyum olduğunu söyler. Gerçekten yakınlarla, dostlarla geçen güzel günleri tanımlayan sözcük uyum galiba. Nasılını bilmeden hayatın bir döneminde iki ya da daha fazla insan bir daha tekrarlaması mümkün olmayan bir uyum yakalayabiliyor. Sadece içimizdeki karanlıkta yankılanıp duran bilinç bir başka bilinçle aynı uyumu yakalıyor. Bir işaretle, bir imayla ufak bir hareketle anlaşabilir hale geliyor. Küçük elektik akımlarıyla gören, duyan, düşünen ve bunlarla bir başkasına yönelen bilinç her şeyi kapalı bir kutu içinde karşındakinin ne halde olduğu asla tecrübe edemeyecek bir fiziki yetersizlikte iken; garip, sihirli bir şey olur; kendiliğinden bir uyum doğar.
Bundan seneler önce dedem Silivri’ye geldiğinde onunla balkonda saatler geçirirdik. Dedem blum oynamayı severdi. Saatlerce oynasa sıkılmazdı. Şimdi düşünüyorum belki de beni oyalamak içindi oynaması. Suya girdiğinde sırtüstü yüzmekten hoşlanırdı hatırladığım, bir de balkonda uyumayı severdi. Babam sırt üstü yattığında bir sigara yaktığını o sigara bitene kadar sırt üstü yüzdüğünü anlatır gülerek. Ben doğduğumda sigarayı bırakmıştı, o halini göremedim.
Dedemle yaşadıklarımız artık bir anı. Hiç yaşanmamış, hayal ürünü şeyler değiller, bu yüzden varlıklarını hala sürdürüyorlar. Bir zamanlar var olan uyum, bağ şimdi bıraktığı etkiyle, tortuyla varlığını bir başka şekilde bizde bir yerde sürdürüyor; bazen bir anıda, bir harekette, bir sözde kendini hatırlatan.
Standart